Project Horizons Discussion

[Kingofhills]

Przykro mi mówić, że w sporej części zgadzam się z Pillsterem i Samirem, choć komentarz tego drugiego brzmi jak dziecięcy i wkurwiony na świat bo tak. To, co teraz powiem, będzie tylko wielkim podsumowaniem i powtórzeniem wszystkich praktycznie trosk i opinii o tym fanfiku, którymi męczyłem niektóre osoby na TSie przez ostatnie paręnaście miesięcy.

Project Horizons był naprawdę zajebistym fanfikiem. Początkowe rozdziały emanowały świetnym, ciężkim klimatem, poznawanie tajemnic stajni 99 i frakcji na pustkowiach było czymś, co polecałbym każdemu fanowi takiego settingu. No i fragment w szpitalu Fluttershy z rozdziału 6! Gdy tłumaczyłem ten rozdział to cały czas miałem tę świadomość, że tłumaczenie nigdy nie dorówna oryginałowi, dlatego nawet pod koniec zostawiłem notkę dla czytelników, by nauczyli się angielskiego (którzy go nie umieją) i żeby przeczytali ten fanfik po angielsku. Wtedy jeszcze miałem wiele wiary w ten fanfik, pomimo faktu że widziałem powoli wkradające się zepsucie. Miałem nadzieję, że to tylko tymczasowe i że fanfik wróci jeszcze na dobre tory (A było to jeszcze przed wydaniem rozdziału w Thunderhead).

Potem, zgodnie z tym co powiedział Pillster, było już coraz gorzej. Podczas gdy ja z ekipą przerabialiśmy rozdział 11 i 12, Somber coraz bardziej popadał w groteskę i bezsens, żeby tylko nie zawieść czytelników którzy wyczekiwali faktycznego końca fanfika. Zaczął więc dodawać OP postaci vel Legat, rzucać bezsensownymi scenami walki rodem z anime (gatunku którego notabene szczerze nienawidzę, ale o tym później), o wiele częściej eksponować złe cechy bohaterów (co byłoby dobre gdyby nie fakt, że zaczął robić to aż za często). Chaos jął wkradać się do fanfika, często przestawałem ogarniać w środku tekstu co się dzieje. Zaczynałem być zmęczony i tylko chcieć, by rozdział się skończył, zamiast czytać uważnie każdy szczegół jaki autor tam wprowdził, as it used to be in early chapters. Pragnę dodać, że kończyła się już era świetnego post-apo, a zaczynała era pisania na siłę - inaczej nie można określić tego, co stało się z tym fanfikiem.

Następnie było już coraz gorzej. Od sceny w królestwie batponies i walki z hadesem fanfik nabierał tylko coraz większej groteski i tracił sens kosztem wrzuconej na siłę epickości i wrzucania jeszcze nowych i jeszcze nowych I JESZCZE NOWYCH WĄTKÓW. Szczytem okazało się dodania kompletnie nowej postaci na cztery rozdziały przed zakończeniem i powiązanie jej z jedną z obecnych już od dawna. Miałem wrażenie że czytam modę na sukces. Wzniesieniem się wysoko ponad szczyt był ostatni rozdział, przed epilogiem. Ale niestety, widać tu było fakt, że nawet Somber nie ogarnia już swojego fanfika. Dlaczego? Ponieważ kiedyś nie dopuściłby on, żeby jakikolwiek wątek został nie do końca wyjaśniony bądź wyjaśniony dennie. A tutaj co? Legat, który z dupy jednak żyje i ma się tak dobrze, że 'nakłania' całą drużynę prócz Blackjack do odwrotu (a zapewne byłoby jeszcze gorzej gdyby nie fakt, że został z dupy ożywiony przez Eatera, by tylko chwilę potem zostać przez niego stopionym). Kilka akapitów o tym, jak Bastard i Triage są spokrewnieni, a potem ani słowa o całej tej sprawie. Uderzenie pierdolonej skały w pierdoloną skałę, która wyglądała jak jakaś głupia walka pomiędzy KUCYKAMI (pragnę przypomnieć że gwiazdy to nie kucyki), ponownie wyjęta z dennych anime.

Wiele razy powtarzałem, że nienawidzę Sombera. Na TSie, na konferencjach na GG, po prostu do komputera podczas czytania... ale przez większość tego czasu obierałem zły kierunek nienawiści. Nie można nienawidzić autora za to, że stracił wenę i pisał na siłę, bo to było podyktowane szerokim gronem fanów, którzy oczekiwali zakończenia. Nie można go winić za to, że zaczął wprowadzać kalki i rozwiązania z innych produkcji, tak jak wspomniany wcześniej Devil May Cry. Gdyby zostawił to tak, jak było przez pierwszą połowę fanfika, gdzie jakiekolwiek nawiązania były tylko i wyłącznie nawiązaniami, byłoby w porządku. I nie można go winić za bycie przytoczonym ogromnym rozmiarem fanfika... choć w sumie to tak, można. Sam tyle napisał.

Somber powinien był skończyć tego fika w rozdziale 33, gdzie umiera Blackjack. Koniec Project Horizons. Ciężko byłoby to niektórym przełknąć i nie mówię, że mi nie. Ale patrząc po tym, co się stało... wolałbym takie zakończenie.

Przejdę teraz do epilogu. Niestety, również i tutaj muszę zgodzić się, że jest niesatysfakcjonujące. Ale ciężko było stworzyć coś satysfakcjonującego do tego fika. Dla mnie epilog zawierał sporo ciekawych momentów, które zostały zepsute przez jedną rzecz... a właściwie dwie rzeczy. Pierwsza: Blackjack żyje, co jest totalnym absurdem i nie powinno było nigdy, przenigdy nastąpić po tym, co stało się w the Core. Druga? Littlepip poza SPP i ogólna zmiana kanonu FoE. Poza tymi rzeczami były naprawdę przyjemne, pobudzające wspomnienia sceny: Whisper witająca się z Fluttershy. Prapraprawnuczka Blackjack z jej pistoletem. Obraz pustkowia, które wreszcie staje się zieleńsze niż kiedyś. No i pozostają fragmenty, które miały wzbudzać jakieś odczucia i które poniosły porażkę: widok berbeci Blackjack, które rozpoznałem tuż przed rozmową Grace o tym, że nie są jej (te imiona... argh!). Ożywienie Rampage, też pozbawione sensu. Wnuczek Fluttershy, który był dosłownie sztampowy. Dzieci Velvet i Calamity'ego w liczbie sześcioro (siedmioro).

Jeszcze jedna rzecz mnie zastanawia... ile faktycznie lat minęło od wydarzeń Horizons? Homage zdążyła już umrzeć. Velvet i Calamity nie, ten drugi wygląda na dziadka. Fluttershy żyje, jakimś cudem. W niektórych momentach jest mowa o 50 latach, w niektórych - o dwóch stuleciach... pierwsza opcja wydaje się bardziej realna, ale wtedy w ciągu 50 lat musiałoby urodzić się ile... 8 potomkiń Blackjack? Po raz ostatni Somber namieszał, a to tylko pogarsza moje mniemanie o końcówce.

Bowiem Project Horizons był pięknym fanfikiem, bez dwóch zdań. Moim ulubionym przez całkiem spory okres czasu. Ale to, co się z nim stało, całkowicie grzebie i opłakuje moje dobre wspomnienia. A ja opłakuję je razem z nim. Punktem przełomowym była śmierć P-21. Potem... nie będę już więcej truł. Obiecałem recenzję, a więc macie recenzję.

Czytajcie Murky'ego. Mam wrażenie, że Fuzzy nie spieprzy swojego fika tak, jak zrobił to Somber. A fanfik jest naprawdę godny polecenia.