Decaded, chciałbym zaznaczyć że zakładasz iż udało Ci się uciec przed "iluzją" obrazka poprzez logiczne wnioskowanie. Twoja wypowiedź sugerowała jakobyś kontrolował niektóre mechanizmy. Może wydać się to śmieszne, jednakże w programie graficznym sprawdziłem długości obu linii. Dolna jest nieco dłuższa. Czy Twój umysł nie założył że są równe? Wiem że to malutki szczegół, jednak czy nie na tym opierasz swoje poglądy?

Mój drogi, to nie oko, tylko umysł. Umysł łatwo oszukać. To on zbiera informacje z fotoreceptorów w oku przemienionych na impuls nerwowy i składa w obraz.

Rysunki rozpoznawałem jeszcze zanim doszła do mnie wiedza o nich. To zwyczajnie widać, wystarczy się przyjrzeć. Ludzkie oko nie jest czymś dobrym i łatwo je oszukać za pomocą nawet zwykłych kresek położonych jedna na drugiej, fakt, ale mimo to, da się zauważyć wiele niby innych, a takich samych rzeczy, jak dla przykładu owe kreski, które podałeś w przykładzie.

Źle zrozumiałeś. Jeden stworzony przeze mnie. Nie wykluczam żadnych mechanizmów obronnych innego typu, ponieważ one istnieć muszą. Stwierdziłem natomiast, iż nie jest dla mnie problemem ewentualny mechanizm chwilowo usunąć, acz nie użyłem tych słów w taki sposób.

Nie przypinałbym sobie żadnej łatki, elastyczny umysł bywa przydatny w moim fachu. Rysunki rozpoznawałeś od razu z racji wcześniejszej wiedzy dotyczącej tego typu "oszustw", jak i dzięki miejscu w którym je znajdywałeś, bądź tytułowi. Mówisz że piszę Ci o czymś o czym już od niemal eonów wiesz, a jednak sądzisz że masz tylko jeden mechanizm obronny i w dodatku nic by się z Tobą nie stało gdyby został przebity, mimo że nawet głupi obrazek z kotami tworzy mnóstwo połączeń neuronów, a nawet tworzy komórki odpowiedzialne za detekcję tego głupkowatego obrazka?

Z ciekawości, jesteś realistą?

A Ty natomiast znowu mi piszesz o czymś, o czym wiem od dawien dawna.

Szczerze powiedziawszy, wielokrotnie widziałem tego typu rysunki, które miały wprowadzić umysł w błąd. Z miejsca widziałem, że linie są równe, czy tego samego koloru, etc.

Widzisz, problemem jest to że to nie dzieje się w Twojej świadomości, tylko głęboko, głęboko pod nią. Ten twór bez odpowiednich warunków da radę się obronić bez najmniejszego problemu. Nie możesz tego samemu zobaczyć, nie ma takiej możliwości ponieważ właśnie tak działa Twój umysł. Spójrz na ten prosty przykład podawany przez Daniela Kahnemana w jego książce "pułapki myślenia" : https://www.brainbashers.com/illusionimages/23.gif - Obie te linie są tej samej długości ale Twój umysł cały czas będzie starał się widzieć je jako linie o różnej długości. Gdybym Ci nie powiedział o tym że są takie same, albo gdybyś wcześniej nie spotkał się z czymś podobnym nie wywnioskował byś na drodze rozumowania tego że są różnej długości, bo były by dla Ciebie różne.

Dla mnie nic by się nie zmieniło. Dla otoczenia... Nie jestem w stanie udzielić odpowiedzi.

Nic.

Jak sądzisz, co się stanie jak by coś przebiło tą misterną, wielowarstwową, stworzoną z wielu rzeczy tarczę? Ogromniasty balon wypełniony najgorszymi megaczarami jakie widziałeś, czułeś, mogłeś poczuć?

Na potrzeby rozmowy zakładam że przyjmujesz to jako hipotetyczną możliwość, na której można przeprowadzać działania myślowe.

Hipotetyczne założenie brzmi: Wraz z Twoim życiem powstało w Tobie wiele mechanizmów obronnych. Powstały one byś trwał. Czy to w rodzinie, społeczeństwie, sam ze sobą. Jest ich wiele, mają różne zasady działania, wielkość, siłę. Wszystkie powstały by chronić, ale niestety nie są to byty wytworzone na drodze rozumowania, a pod wpływem bardzo silnych negatywnych emocji. Zadziałały, ale nie działają idealnie - mogą niszczyć to co miały bronić bo jedynym kryterium ich przyjęcia jest to że zadziałały. Jest ich wiele, cały czas działały, działają i tworzą się coraz to nowe. Każdy z nich chowa różne niefajne rzeczy, które w spokoju się rozwijają. Każdy z nich tworzy nowe niefajne rzeczy które dołączają do reszty zgromadzonych niefajnych rzeczy. Cała kupa niefajnych rzeczy powoduje powstawanie nowych mechanizmów, tak aby to całe cholerstwo nie wypływało i abyś trwał dalej.

Nie powiem, bawię się znakomicie

Kontynuujmy.

Wierzysz w to, że mam problem i blokady na tyle mocno, że jest to dla Ciebie prawda absolutna, a ja nie posiadam wystarczających argumentów, żeby Cię od tego odwrócić. W tym wypadku, przegrywam w debacie i racja jest po Twojej stronie do czasu, aż nie uda mi się udowodnić mojej pozycji.

Nie trzeba zakładać nic hipotetycznie. Masz rację na całej linii.

Nie trafił, więc został odrzucony, ale proszę, zakładamy hipotetycznie że mam rację, okej? Jest to potrzebne dla dalszej części rozmowy

He, żaden nie został odrzucony podczas tej rozmowy